We hebben weer een bijzondere gast in de Vogelopvang! Dit keer is het een jonge ransuil. Hij is nog helemaal pluizig. Voorlopig houden we hem in een klein verblijf in de Vogelopvang, over een tijdje mag hij naar de volière.

Achter de schermen

Het ransuiltje is niet te zien voor onze bezoekers. Ransuilen verstoppen zich in het wild in de boomkruinen en het zou de vogel veel te veel stress geven als we hem open en bloot zouden huisvesten. Dus ook in de opvang zit hij verstopt; niet tussen takken, maar achter een schot. We geven hem stukken muis te eten. Op dit moment voeren we hem nog met de hand, als hij wat groter is gaat hij de muizen wel zelf eten en hoeven we ze ook niet meer in stukken aan te bieden.

Voorkeur voor naaldbomen

Ransuilen zijn vrij grote, nacht actieve vogels met kenmerkende lange oorpluimen op hun kop. Als de vogels in rust op een tak zitten, staan deze pluimen vaak rechtop. De pluimen hebben trouwens niks met hun oren van doen. Ransuilen eten vooral (woel)muizen, maar ook kleine vogelsoorten. Ze hebben een voorkeur voor naaldbomen en zitten in de winter overdag in groepen bij elkaar. Op Texel zijn ze onder andere in De Dennen te vinden, maar ze zijn heel moeilijk te zien tussen de takken. Een handig hulpmiddel zijn de braakballen. Zie je onder een boom een aantal braakballen liggen, dan loont het de moeite om eens goed naar boven te speuren.

Opvallende ogen

Iedereen kan een uil herkennen, zelfs op een simpele tekening. Dat komt doordat uilen echt een ‘gezicht’ hebben, met hun ogen voor in de kop. Bij alle andere vogels staan de ogen aan de zijkant van de kop. De ogen van ransuilen zijn opvallend oranje en geschikt voor het jagen in de schemering en het donker. Ons uilskuiken heeft ook oranje ogen en een grijswit donskleed. Een volgroeide ransuil heeft een prachtig bruin getekend verenkleed. Ook dit jong zal ongetwijfeld tot een schoonheid uitgroeien!

Zo ziet een volwassen ransuil eruit